புராணம் பௌதிகம் சில ஒற்றுமைகள்

நண்பர் திவா அவர்கள் , இந்த தளத்தின் முதல் பதிவான "பால கணேஷர் அன்பு ஆராதனை"யில் வரும் "son of energy action தானே" என்கிற வரிகளுக்கு விளக்கம் கேட்டிருந்தார். எந்த ஒரு செயலும் பிள்ளையார் தான் என்பது என் திடமான கருத்து. இதற்கு பௌதிகத்திலும் சரி, புராணம் மற்றும் பக்தி இலக்கியத்திலும் சரி ஆதாரங்கள் இருக்கின்றன.

என் புரிதலில் எதை சிவம் என்று இந்து மதம் வழிபடுகிறதோ அதையே, திடப்பொருள் (Matter) என்று பௌதிகம் ஆராய்கிறது. எதை உமையவளாய் இந்து மதம் வணங்குகிறதோ அதுவே சக்தியாக விஞ்ஞானம் ஆராய்கிறது. எதை பிள்ளையாராக நாம் வணங்குகிறோமோ அதையே "action" என்று விஞ்ஞானிகள் விளக்குகிறார்கள்.

முதலில் பௌதிகம் பார்ப்போம். சக்தி எந்த ஒரு பொருளிலும் இயல்பு நிலையில் இருக்கிறது. (potential energy). இது இயங்கு நிலைக்கு வரும் பொழுது( converted as kinetc energy) செயல் தோன்றுகிறது. அப்படி தோன்றும் செயலை, திடப்பொருளின் சடத்துவம் எதிர்க்கிறது. சடத்துவம் என்பது திடப்பொருளை அது இருக்கும் நிலையிலே இருக்க வைக்கும் குணம். சடத்துவம் செயலை எதிர்க்கும் போதிலும், செயலுக்கு போதுமான அளவு சக்தி இருப்பின் செயலை முற்றிலுமாக நிறுத்த முடியாது. ஆனால் செயலின் முழுமையை குறைக்க முடியும். உதாரணம், நீங்கள் ஒரு கல்லை எறிந்தால் அது சற்றே வளைவான பாதையில் பயணிக்கும். ஒரு வேளை சடத்துவம், மற்றும் காற்றின் எதிர்ப்பு இல்லாமல் இருந்திருந்தால் அது நேரான பாதையில் பயணித்திருக்கும். ஆக செயலின் உண்மையான உருவத்தை மாற்றியமைக்கிறது திடப்பொருள்.

புராண கதைக்கும் பௌதிகத்திற்கும் எத்தனை ஒற்றுமை பாருங்கள். சக்தி தன்னில் இருந்து பிள்ளையாரை தோற்றுவிக்கிறார். பிள்ளையாரின் இயல்பான உருவம் மனித உருவம். சிவ பெருமான் பிள்ளையாரை எதிர்க்கிறார், அந்த போராட்டத்தில் பிள்ளையார் மனித உருவை இழந்து, யானை முகம் கொண்டவராக மாறிவிடுகிறார். அதாவது சிவம் அல்லது திடப்பொருள், சக்தியில் இருந்து தோன்றிய செயலை, இருந்திருக்க வேண்டிய உருவில் இருக்க விடாமல், அழிக்கவும் செய்யாமல், புதிய உருவம் கொடுத்து விடுகிறது.

கடலை எடுத்துக் கொள்வோம். கடல் நீர், சிவனார். கடலில் உரைந்திருக்கும், சக்தி- உமையவள். காற்று அடிக்கும் பொழுது கடல் நீரில் உரைந்திருக்கும் சக்தி வேகம் எடுக்க, அலைகள் உருவாகின்றன. அந்த அலைகள் பிள்ளையார். எங்கெல்லாம் செயல் நடக்கிறதோ அந்த செயல்களையெல்லாம் பிள்ளையாராகவே நான் பார்க்கிறேன்.

பிள்ளையாரின் பல பெருமைகளில் ஒன்று அவர் கொடுத்த வரத்தை அவரால் தான் திரும்பப் பெற முடியும். நம் கர்மத்தின் பலன்களை கருமம் புரிந்து தான் கழிக்க முடியும்.

கணபதி என்றிட கலங்கும் வல்வினை
கணபதி என்றிட காலனும் கைத் தொழும்
கணபதி என்றிட கருமம் ஆதலால்
கணபதி என்றிட கருமம் இல்லையே

இந்த பாடலின் மூன்றாம் வரியை கவனிக்கவும்.

பிள்ளையாரே ஓம் எனும் ஓசையின் உருவம். இறைவன் முதன் முதலில் ஓம் என்ற வார்த்தையை உச்சரித்துத் தான் இந்த படைப்பை தொடங்கினார். அதனால் தான் எந்த செயல் செய்யும் முன்னும் பிள்ளையாரை வணங்கிவிட்டு நாம் தொடங்குகிறோம். செயலை வணங்கி விட்டு செயலை தொடங்கும் போது அந்த செயல் நமக்கு வெற்றியை கொடுக்கும் என்பது நம் முன்னோர் கண்டறிந்த உண்மை.
விவாதங்கள் வரவேற்கப் படுகின்றன.